Kutlama

“Dünle beraber gitti cancağızım

Ne kadar söz varsa düne ait

Şimdi yeni şeyler söylemek lazım”

Celaleddin Rumi

Öztürkçe kelimeler günümüz dilinde pek az. KUT da onlardan biri. Orhun yazıtlarından aldığımız sözcük “baht, talih, tanrı rahmeti” anlamında. Bu bağlamda kutlama; günümüzde talih saydığımız, sevindiğimiz, rahmet kıldığımız her olay, her olgu ile bütün olmuş. Kutlama kültürümüzde özanlamı ile yüzlerce yıldır bilinir yaşanır olmuş.

Doğumu, ilk dişi, ilk gülüşü, yürüyüşü, ilk heceleri kutlarız dünyaya düştüğümüz ilk yıllarda.

Doğduğumuz günlerin seneyi devriyesini, ilk okumayı, kızaran elmaları, bayramlardaki şiirleri, rontlardaki rolleri derken belki ilk ödülleri kutlarız çocukluğun terli bedenlerinde ışıldayan gözlerinde.

İlk regli, ilk bıyıkları, ilk aşkları, ilk kalp çırpınışlarını ilk azarlara rağmen kutlamayı başarır üzerine yeni kutlamalar inşa ederiz. Madalyalar, notlar, yarışlar, yarışmalar, aileli bayramlar, ailesiz yılbaşları, sokakların özgürlüğü, partilerin pervasızlığı, giyimlerin özgünlüğü, saçların savrulması, rujların haykırışı, kahkahaların bakışlara gömülüşü kutlanır. İlk aşk, ilk öpüş, ilk dokunuş, ilk yok oluş, erişkinliğin öncesi dolu dopdolu kutsanır.

kutlama

Liseyi bitirme üniversiteye girme, meslek edinme, diploma alma hepsi kut hepsi kutlama anları. İlk iş, ilk maaş, ilk yeni iş, yeni maaş derken ilk tanışma söz nişan nikah ve seneyi devreyileri. Ev bul kutla, evlen kutlan. 1.ay kutla, 1. yıl kutlamalar… Evi, evliliği, birliği, eşliliği kutla. Hamilelik haberi, doğum haberi ile dön başa ritüele ve yeniden yeni kutlamalara. Kalabalıklarla, yavan ruhsuz gürültülerle biteviye ego yarışlı kutlamalar.

Fark edersin

Sonra uyanırsın. Büyürsün. Ayarsın. Bazı kutlananlar anlamını yitirir. Başka kutlamalar çoğalır, çağlar. Kutlamanın insanlarla yapılmasının gereksizliğine ayarsın. Kutlama sadece sende, içinde, özündedir.

Güneşin yüzünü, her sabah ezanı ardı olduğun yarım küreye dönüşünü, aldığın nefesin ferahlığını, havanın dinginliğini, temizliğini, dağın başının dumanını, karını, ayazı, diriliğini ve kudretini; çölün gücünü, yalnızlığını, egemenliğini, denizin sonsuzluğunu, görünmez zenginliğini, duruluğunu savaşını, devinimini gönlüne kutlarsın, gözyaşınla avucunla, kokularla kutlarsın. İnsanın çeşitliliğini, karmaşasını, farklılığını, bütünlüğünü, benzerliğini, eşsizliğini, mükemmelliğini, acziyetini, şahaneliğini, durgunluğunu, ateşini, külünü, ölümünü, benzemezliğini, biricikliğini, kavgasını, öfkesini, sevgisini, fırtınasını, dengesini fark ederek kutlarsın yaşın yaş oldukça.

Aralığın en karanlık gecesini bülbüldağında ay’la meşk ederek, haziranın en kısa karanlığını mehtapla egede yüzerek, elinde binlerce yılın üzümrahiyası kadehine gülümseyerek kutlarsın.

Gidişleri, terk edişleri, dönüşleri, dönüşümleri, kavuşmaları, ayrılışları, iyileşmeleri, vazgeçişleri inatları, kabulleri, sevişleri, kavgaları, eğrileri, yanlışları, doğruları, keşifleri, susuşları, sesleri, avazları bir bakmışsın her şeyi kutlar olmuşsun. Kutsiyeti anlamış kıymeti kutlamışsındır. Sabah gün doğmadan minik kanatlıların serenadları göğü yıkarken gönlün kutsanır.

Bitişi kutlarsın.

Yeni başlangıçları, umudları.

Geride kalanların, yaşananların, kazandırdıklarının değerini kutlarsın. Vedalaşır gençliğinle erişkinliğinle ve geçirdiğin yıllarla, olgun yaşlara selam edersin. Senelerce bekler bitirmeyi, bitmesinin ferahlığını kutlarsın. Hafiflemeyi, özgürleşmeyi, yüklerinde kurtulmayı kutsarsın. Hem yaşanmışa, hem bitişine şükredersin. Sen kut olursun.

Ocağın, evin, ilk ayın, günün geceye kavuşmasında doğduğun ocağa dönmeyi kut edersin kutlarsın. Günü geceyi, varlığı, varoluşu, nefesi, bitişi, başlayışı, yeni ilk adımlarını, yeni ilk gülüşlerini egenin ada üzümlerini egenin denizlerine kaldırır kutlarsın. Kutsarsın. Işıkla, aşkla, meyle.

Bahtına, talihine, tanrının rahmetine, zamana, olana şükürdür, kutlama. Salt huzurdur. Zaman değişir, insan dönüşür. Kut taç olur, kutlama insan.