VUSLAT

” İlahi aşka düşen, dünyaya esir olmaz,

Aşk yolunda pişenin, gönlünde korku kalmaz. “

İsmail Dinçer

ne şairim,  ne yazar

kalem olamasam da bilirim ki kelam’ım.bilirim ki  sevi’ yim.Dökemesem de mısralara özümü,bilirimki  söz’üm.

hatırlamak için bu boyuta düştüğüm, Unuttuğum Söz’ün suretiyim.Veremesem de gözlerine sabah ışığında gözlerimin içini,bilirim ki yüreğime bakar yüreğin,söze hacet olmadan içim içinde uyanır,  yeni bir günü daha muştular gönlüne, gönlümAşkın Kendisiykenkaybettik birbirimizi,alemde kendimizi seyre dalmışkentamamlanmayı diledin, Bilinmeyi istedin.

Sona ermek başlamaktıBaşlamak ayrılıktı.

Sen benden ayrılmadın ama ben senden düştüm, gerçek zan ettiğim düşe.

ne kulum,  ne halife

ins olamasam da henüz, olma yolculuğunda bir garip meczubum.

zamansızlıkta ama her şeyi her yerde yaşarken,bütün gözlerden sana baktım… sen tüm görenlerden beni bildin.seni, beni, bizi ve her şeyi yaşamak için kayboldum.

Varlık aleminde yok olduğumu bilmeden, benliğimle var yolunun sarhoşuydum.neydi bu…Hepsi senin içindi…tek bir yer yoktu senin olmadığın..tek bir an yoktu senin bulunmadığın…sevgili.

hepsi senin, canımın canı içindi.bütün yıldızlar sen seyredesin diye yerlerindekuşların hepsi sen dinleyesin diye ötüyorgüneş seni uyandırmak için doğuyor

manolya gülümsetmek için yapraksız taçlanıyor,

ne güneşim ne ay, hem güneşim hem ay.  yıldızların içinden, yıldızların içine bakan.

Yaradılmış her şeyi, sana olan sevgim yerli yerinde tutuyor, tutunuyor gönül can’a cananı yar ederek. Hamd ederek.

BEN olmayan ben, kendimi sende yaşamak için varımsöz verdiğimiz gibi…sonsuzlukta.zamanın olmadığı An’dahiç ayrılmadığımız yerde.

Biz hep birlikte, bütün bu ilahi tiyatroyu seyrettiğimiz yerde, gönlümüzün sırlarını açmak, kalplerimizdeki perdeyi kaldırma yolunda kendinden kendine varmaya sevdalananlardanız.

Sana varmakdır dileğimiz, Seni bilmektir muradımız. Senin kendini bilmekliğinin deryasına damla olup karışmaktır Vuslatımız.